توسط : عضو شورای سیاستگذاری دومین جشنواره ملی چندرسانهای میراث فرهنگی گفت: این جشنواره تاثیر مثبتی در استان میزبان دارد البته که به اطلاعرسانی و مردمی بودن جشنواره نیز بستگی خواهد داشت. نگاه ما این است که مردم هم خود را بخشی از این جشنواره بدانند.
جواد قارایی، مستندساز و عضو شورای سیاستگذاری دومین جشنواره ملی چندرسانهای میراث فرهنگی، با اشاره به تاثیر فیلم مستند بر مخاطبان گفت: تولید محتوا در عرصه فیلمسازی چه مستند چه ژانرهای مختلف، خیلی تاثیر گذار است اما در مستند چون تمام هدف را روی پیام محتوا میگذارید، تاثیر بیشتری دارد و وقتی تاثیر آن بیشتر میشود که سازنده نسبت به اثری که تولید میکند آگاهی و عشق داشته و مخاطب را بشناسد که چه محتوایی را با چه زبانی تولید کند.
وی با بیان اینکه هر مستندی نباید برای مردم جهان به نمایش گذاشته شود، ادامه داد: من زمانی که مستند «ایران گرد» را تولید کردم درخواست داشتم برای مخاطبان خارجی نمایش داده نشود به این دلیل که آن مستند در کنار جاذبهها و زیباییها، چالشها و مشکلات را نیز نشان میداد و مخاطب خراجی نباید اینها را بداند. اما وقتی مستندی ساخته شود که فقط زیباییها را نشان دهد میتواند آن مستند در خارج از کشور پخش شود که به نظر من متولی این کار، وزارت میراث فرهنگی وگردشگری است و در این سالها ما چیزی در این زمینه ندیدهایم.
عضو شورای سیاستگذاری دومین جشنواره ملی چندرسانهای میراث فرهنگی با اشاره به سیاستهای این دوره از جشنواره، گفت: این جشنواره تاثیر مثبتی در استان میزبان دارد البته که به اطلاعرسانی و مردمی بودن جشنواره نیز بستگی خواهد داشت. نگاه ما این است که مردم هم خود را بخشی از این جشنواره بدانند و با حضور اساتیدی که در شورای سیاستگذاری حضور دارند این اتفاق در حال رخ دادن است. از دیگر اتفاقات مثبت این جشنواره، برگزاری هر دوره از جشنواره در استانهای مختلف است.
قارایی با بیان اینکه بعد از برگزاری دوره اول جشنواره ملی چندرسانهای میراث فرهنگی، چقدر میتواند مردم را با میراث فرهنگی آشتی داد، گفت: تا وقتی نگاه حرفهای در جشنواره نباشد و هزینه نشود، نه این جشنواره بلکه هیچ جشنوارهای دیده نخواهد شد. منظور برگزاری حرفهای، داشتن جایزه معتبر، داوران حرفهای، نگاه نوآورانه دبیر و.. است که کسانی که تولید محتوا میکتند راغب شوند که در جشنواره حضور پیدا کنند.
وی با تاکید بر این که عامه مردم از میراث فرهنگی، فقط بنای تاریخی را میشناسند افزود: دلیل اینکه مردم تا میگوییم میراث فرهنگی، مردم به یاد تخت جمشید میافتند این است که مسئولین اصالت و ریشه و دارایی کشور را ندیده و معرفی نکردهاند.. اقوام، تنوع اقلیمی، فرهنگ و لباس، گویش و موسیقی این اقوام به درستی دیده نشده است و اینها خیلی با ارزش است.
این مستندساز در پایان گفت: قصههای زیادی در پس میراث و اقوام ما وجود دارد و ابنیه تاریخی تنها یک قطره از دریاست که فقط آن پرداخه میشود. در این زمینه همه هنرمندان در حال تولید محتوا هستند که میراث ملموس و ناملموس دیده شود و امیدواریم که این اتفاق به طور جدی دنبال شود.
