توسط : پیام قائم‌مقام وزیر و معاون میراث فرهنگی به دومین جشنواره ملی چندرسانه‌ای میراث فرهنگی منتشر شد.
به گزارش ستاد خبری دومین جشنواره ملی چندرسانه‌ای میراث فرهنگی، علی دارابی در این پیام عنوان کرد:
«خداوند را سپاسگزارم که توفیق حاصل شده است و این افتخار را دارم که برای دومین دوره، بشارتدهنده برگزاری جشنواره ملی چندرسانه‌ای میراث فرهنگی ایران باشم. نهاد مبارک و البته خردسالی که میتوان در آتیهاش درختی تناور و پربار مشاهده کرد و امیدوار بود جمعیت زیادی از ایران و کشورهای همسایه و حتی مناطق مختلف جهان، از ثمرات و میوههایش بهرهمند شوند.
میراث فرهنگی یک کشور، آن بستر مشترکی است که مردمان یک قوم را، هرقدر که به لحاظ فیزیکی یا آداب و رسوم از هم دور شوند، در هرگوشهای از جهان زندگی کنند و به هر مرام و مسلکی باشند یه یکدیگر متصل میکند. درست مثل ریشههایی که فصل مشترک تمام برگ‌های یک درخت تناور است و هر چه درخت پربارتر و سایه آن وسیع‌تر باشد، نشان از ریشههایی عمیقتر و پهناورتر میدهد.
مراقبت و پاسداشت از این ریشههای قطور و حساس، وظیفه انسانی و قانونی وزارتخانه و معاونت میراث فرهنگی محسوب میشود، وظیفهای حیاتی که هرچه زمان طی میشد، اهمیت و تاثیرگذاری آن بیشتر برای عموم مردم آشکار میشود، هر یک بنایی که مرمت میشود، هر اثر جدیدی که در فهرست میراث بشری درج میشود و هر میراث ناملموسی که به فهرست میراث فرهنگی ایران اضافه میشود، در حقیقت بار دیگر یادآور پیشینهای است غرورآمیز که می‌تواند توشه راه ما در سفر پرخطر و عجیبی باشد که در سال‌های پیش رو و در مواجهه با فرهنگ‌های بیگانه و قدرت بیبدیل رسانهها در این عصر نو پیش رو داریم.
جشنواره به نسبت نوپای چندرسانه‌ای میراث فرهنگی ایران، می‌تواند و بناست چراغ راه ما در این مسیر دشوار باشد. این جشنواره محل تجمیع میراث پربار فرهنگی از یک‌سو، و توان بزرگ اهالی هنر و رسانه از سوی دیگر است. مرکز فرهنگی هنری بزرگی که می‌تواند به صورت سالانه، آینه تمام‌نمای ظرفیت‌های منحصر به فرد فرهنگی کشورمان باشد. در تمام سال‌های پس از پیروزی انقلاب بزرگ اسلامی ایران، فرهنگ و ارزش‌های بزرگ فرهنگی، بزرگترین مزیت رقابتی کشور ما در مقایسه با کشورهای منطقه و حتی در فضای بین‌المللی و جهانی بوده است. سهم میراث فرهنگی کشورمان از این قدرت بزرگ، نه فقط می‌تواند در این جشنواره محاسبه و نشان داده شود، بلکه در استمرار این حرکت تا سال‌های آینده، میتوان امیدوار بود که این جشنواره همچون مرکز تقویت و مضاعف ساختن این توان عمل کند.
شعار اصلی جشنواره هم به گمان من مؤید همین افق و چشمانداز است. این جشنواره، می‌تواند آینهای باشد که نه تنها میراث فرهنگی ایران را از دریچه هنرهای گوناگون در معرض تماشای مخاطبان قرار میدهد، بلکه درست مثل آینه می‌تواند نور را مضاعف کرده و روشنایی‌بخش تحولات و پیشرفت‌های حوزه تولید و ترویج ارزش میراث فرهنگی کشور و ضرورت مراقبت و حراست از این میراث، در هر دو شاخه میراث ملموس و ناملموس فرهنگی کشورمان باشد.
جا دارد از تلاش‌های بیدریغ دبیر محترم جشنواره آقای دکتر علیرضا تابش و دست‌اندرکاران آن و مهندس علیرضا خزائلی و همکاران پرتلاش ایشان در استان قزوین که ماهها تلاش‌شان بالاخره به بار نشسته است، تشکر کنم و امیدوار باشم این زحمات به جشنواره‌ای آبرومند و درخور نام و عظمت فرهنگ ایرانی اسلامی کشورمان، منجر شود.
والسلام علی من اتبع الهدی»
