توسط : ابوالفضل جلیلی کارگردان و داور جشنواره میراث فرهنگی گفت: ما همیشه فکر می کنیم که میراث فرهنگی یعنی فقط تخت جمشید یا مسجد جامع اصفهان یا دیگر مکان‌های تاریخی، اما زبان و آداب و رسوم نیز بخشی از میراث فرهنگی است.
ابوالفضل جلیلی کارگردان و فیلمنامه نویس در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری آنا گفت: در بخش مسابقه فیلم‌های سینمایی، فرصتی برای تماشای آثار مختلف شکل گرفت. در این بخش از جشنواره فیلم‌ها به طور کلی کیفیت خوبی داشتند و در زمینه بازیگری، شاهد عملکرد حرفه‌ای بازیگران برجسته‌ای بودیم که در نقش‌هایشان به خوبی درخشیدند.
جلیلی افزود: توانمندی بازیگران در فیلم‌های جشنواره بسیار قابل تقدیر بود و به نظر می‌رسد باید برای دوره‌های بعد جوایز اختصاصی برای اهدا به بازیگران بخش مسابقه فیلم‌های سینمایی در نظر گرفته شود. این تجربه‌ای بود که این دوره از جشنواره به ما یادآوری کرد که باید هنر بازیگری نیز در این جشنواره مورد توجه و تقدیر قرار گیرد.
این کارگردان با اشاره به اینکه جای کارگا‌ه‌های انتقال تجربه بین داوران و کارگردانان آثار بخش مسابقه سینمایی جشنواره خالی بود، عنوان کرد: در جشنواره‌های خارجی زمانی که به عنوان داور یا مربی ورکشاپ حضور دارم، جلساتی با کارگردان‌ها و دانشجو‌های سینمایی برگزار می‌کنیم و نقطه نظراتمان را با یکدیگر به اشتراک می‌گذاریم و یک انتقال تجربه بین هر دو طرف صورت می‌گیرد؛ جای این کارگاه در جشنواره ایران خالی است. یعنی وقتی که یک جشنواره برگزار می‌شود، به طور مثال جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی، من دلم می‌خواهد جلسات کوتاه یا مردمی هم در کنارش برگزار شود که مردم راجع به میراث‌فرهنگی صحبت کنند و از یکدیگر کسب معلومات کنند.
جلیلی ادامه داد: ما همیشه فکر می‌کنیم که میراث‌فرهنگی یعنی فقط تخت جمشید یا مسجد جامع اصفهان یا دیگر مکان‌های تاریخی، اما من در این جشنواره آموختم که زبان هم بخشی از میراث‌فرهنگی ماست، یا آداب و رسوم نیز بخشی از میراث‌فرهنگی است و با حضور اقوام متفاوت و مختلف در ایران عزیزمان این ظرفیتی برای ساخت فیلم‌های ارزشمند فرهنگی است که بنا به هر دلیلی مغفول مانده است.
این داور با اشاره به اینکه در بخش آثار سینمایی جشنواره از اکثر اقوام ایرانی فیلمی تهیه شده بود، تصریح کرد: خوشبختانه در فیلم‌ها راجع به کردها، بلوچ‌ها، لرها، ترک‌ها، گیلک‌ها و … فیلم ساخته شده بود که این بسیار ارزشمند بود.
وی با اشاره به سابقه داوری در جشنواره‌های خارجی و داخلی گفت: مهم این نیست که چه کسی جایزه می‌گیرد یا چه کسی نمی‌گیرد، مهم این است که ما از این جشنواره‌ها چه چیزی برداشت می‌کنیم. مهم این است که در کنار ساخت فیلم برای میراث‌فرهنگی، مفهوم و ارزش آن نیز به نسل جدید کشورمان آموزش داده شود.
این فیلنامه نویس با بیان اینکه اگر جشنواره‌ای مردمی باشد موفق است، بیان کرد: در جشنواره‌ها مردم باید در جلسات پرسش و پاسخ شرکت کنند. باید از افراد باتجربه در فضا‌های میراث‌فرهنگی و بومی نیز برای انتقال تجربه استفاده کنیم. همچنین خاطره‌گویی این افراد از تجربه کار کردن در محیط‌های میراث‌فرهنگی بسیار ارزشمند است.
جلیلی با اشاره به اینکه باید از تعداد جشنواره‌های متعدد در کشور کاست و به جشنواره‌های تخصصی پرداخت، اظهار کرد: باید تعدادی جشنواره تخصصی در حوزه‌هایی که مردم و موضوعات مهم کشور به آن نیاز دارد، تدوین و برگزار شود و بخش حاکمیت نیز باید برای تقویت این جشنواره‌ها از آنها حمایت کند.
مثلاً الان ما می‌خواهیم یک جشنواره در رابطه با معلولین برگزار کنیم، بودجه نداریم و باید به دنبال اسپانسر باشیم. الان به قدری وضع اقتصادی خراب است که کسی اسپانسر نمی‌شود و در نهایت باز شهرداری یا ارگان‌های دولتی اسپانسر می‌شوند، ولی این زمانی مفید است که حساب شده باشد.
داور بخش سینمایی بلند سومین جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی اظهار کرد: چندی پیش به این فکر می‌کردم که اصلاً ما چرا باید به میراث‌فرهنگی اهمیت دهیم. به این نتیجه رسیدم که ما اگر بدانیم که هستیم، چه سابقه تاریخی داریم و در کجای این جهان قرار گرفته‌ایم همه چیزمان درجه یک می‌شود. نسل فعلی ما یک نسل بی‌هویت است، چون اصلا نمی‌داند که بوده و چه کار کرده است، مثلاً برای این کشور چه جنگ و شکست و پیروزی‌هایی اتفاق افتاده است. برای موسیقی، برای امنیت، برای همه چیز چه اتفاقی افتاده است. وقتی که آدم بداند مثلاً من مربوط به این خانواده هستم، از آن خانواده حفاظت و حراست می‌کند و این نشان می‌دهد که باید به میراث‌فرهنگی اهمیت دهیم.
