توسط : سومین جشنواره بین المللی چند رسانه ای میراث فرهنگی طی ساعات آینده در شیراز، شهر ادب، هنر و فرهنگ آغاز به کار خواهد کرد؛ درست در زمانه ای که به واسطه جنگ نرم و تهاجم فرهنگی بیگانگان، پاسداشت و حراست از میراث فرهنگی به ویژه برای شناسایی این گنجینه گرانبها به نسل های جوان تر بسیار ضروری به نظر می رسد.
به گزارش سینمای خانگی حفاظت از میراث فرهنگی یک فرآیند پیچیده و چندوجهی است؛ این اتفاق مستلزم تلاش‌های مشترک از سوی دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی، هنرمندان و فرهنگیان و به خصوص افراد دغدغه مند در هر حرفه ای است.
میراث فرهنگی که به دو بخش مادی و معنوی تقسیم می شود بخشی از هویت جامعه بشری است؛ بدیهی است که مسئولیت حفاظت از این میراث بر عهده همه ما است چرا که میراث فرهنگی به ما این امکان را می‌دهد تا تاریخچه خود را بازشناسایی کرده و همچنین به عنوان منبعی برای نوآوری و خلاقیت در عرصه‌های مختلف فرهنگی و هنری عمل کنیم.
نقش هنرمندان در حفظ و حراست و شناساندن این گنجینه ارزشمند بیش از سایر افراد است؛ هنرمندان می توانند با زبان شیوا و شیرین هنر و با خلاقیت و نوآوری اهمیت حفاظت و حراست از این میراث کهن را به مخاطبان آثارشان یادآوری کنند؛ سینما، تئاتر، موسیقی، ادبیات و… همگی نقش مهمی در راستای صیانت از این میراث ارزشمند دارند.
این میراث نه تنها برای زمان حاضر، بلکه برای آینده نیز اهمیت دارند و باید با دقت و مسئولیت از آن‌ها مراقبت شود.ارزش‌ها، آداب و رسوم، زبان، هنر و سایر جنبه‌های فرهنگی و معنوی جامعه ما همگی بخشی از این میراث ارزشمندند که اینک شیراز، شهر شکوه و تمدن ایران؛ تجلی بخش هویت ملی در سومین جشنواره بین المللی چند رسانه ای میراث فرهنگی شده است.
طبیعی است که ما با حفظ و نگهداری از میراث فرهنگی معنوی و طبیعی، می‌توانیم به حفظ هویت فرهنگی و طبیعی جامعه و پیشرفت مستدام کمک کنیم.
چنین جشنواره ای علاوه بر شناساندن میراث فرهنگی به نسل جوان، گسترش تعاملات فرهنگی در سطح بین‌المللی را نیز با خود به همراه دارد.
توجه وزارت میراث فرهنگی و گردشگری به این مقوله و دغدغه مندی دبیر این رویداد قابل احترام است و به ویژه نگاه ملی به این جشنواره به شدت ستودنی است چرا که یکی از ویژگی‌های برجسته جشنواره چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی، برگزاری آن به صورت منطقه‌ای است. این رویکرد باعث می‌شود که هر منطقه با میراث فرهنگی خاص خود معرفی شود و در نتیجه ریشه‌های مشترک فرهنگی در جوامع مختلف کشف و تقویت گردد و علاوه بر این گامی در راستای تحقق وفاق ملی باشد.
میراث فرهنگی و تمدن انسانی همانند ریشه درختی است که شاید دیده نشود، اما بدون تردید حیات یک جامعه و تمدن بستگی تام و تمامی به آن دارد و امید است زین پس تمامی دستگاه ها و نهادهای متولی فرهنگی و هنری توجه ویژه تری به چنین جشنواره هایی داشته باشند.
