داور بخش «میراثبانان آینده» سومین جشنواره بینالمللی چندرسانهای میراثفرهنگی معتقد است که ما باید حرف اول را در زمینه جشنوارههای فرهنگی در جهان بزنیم و دست به دست هم دهیم، مواظبت کنیم و اجازه دهیم که این فضای فرهنگی و هنری رشد کند و بچههایمان را با این رشد آشنا کنیم.
مهتاب ناصری داور بخش «میراثبانان آینده» سومین جشنواره بینالمللی چندرسانهای میراثفرهنگی در گفتوگو با خبرنگار سینمای خانگی درباره ضرورت برگزاری این جشنواره برای جامعه ایرانی گفت: من این روزها زیاد با جشنواره ها همراه نیستم، در گذشته بیشتر استقبال میکردم و احساس میکردم در راستای اهداف و آن نگاهی که نسبت به فرهنگ دارم و آن فضای هنری است که دوست دارم، ولی الان مدتهاست که این قبیل رویدادها را پیگیری نمیکنم، چون احساس میکنم که آن نگاهی که به آن جشنوارهها میشود خیلی گذراست و اغنا و سیرابم نمیکند.
وی ادامه داد: جشنواره ها در همه جا یک هویت خاص و یک حال و هوای به محل برگزاریشان میدهند و این هویت برای همه بالنده است. برای همه شهرها و کشورها این احساس جذاب است و یک شوری را ایجاد میکند که کمتر دیده میشود، ولی امیدوارم آن نکاتی که اول گفتم در آنها لحاظ شود. با این دید میتوان گفت جشنواره ها به نوعی باعث میشوند که رشد سطح هنری، دیدگاهی و فرهنگی همه را افراد در سطح کشور بالا برود.
داور بخش «میراثبانان آینده» درباره تاثیر این جشنواره بر درک بهتر مردم از میراثفرهنگی و ارزشهای میراثی بیان کرد: وقتی در فیلمها با موزهها یا فضاهایی که فکر میکنیم به فرهنگ و سنتهایمان ربط دارد، مواجه میشویم، اگر آن حقیقت و آن نگاه به درستی رعایت شده باشد، به واقع باعث میشود که مردم در هر وضعیت و موقعیتی که هستند از هر فاصله دور و نزدیک به این موضوعات بیشتر توجه کنند، باعث میشود که بچههایمان به این حوزه وصل شوند و در این زمین ریشه بدهند و رها نباشند.
وی تاکید کرد: ما باید به این رهاشدگی توجه ویژه داشته باشیم. به نظر من جشنوارهها را باید جدی و با آن منظر و حقیقتی که در درون آن فرهنگ هست، برگزار کنیم، نه اینکه یک برنامهای فقط به صورت نمایشی برگزار شود؛ اما متاسفانه من خیلی از جشنوارهها را اینطور میبینم.
ناصری اظهار کرد: این اولین بار است که در جشنواره چندرسانهای میراثفرهنگی شرکت میکنم ولی فکر میکنم اگر آن حقیقت فرهنگ و هنر رعایت شود، آن جمعشدگی ریشهمان که انگار تشنه است دوباره گسترده میشود؛ خصوصا جوانان و کودکانمان را سیراب میکنیم و آنها هم به شاخه این درخت فرهنگی ما وصل میشوند.
داور بخش «میراثبانان آینده» برای گستردهتر و بینالمللیتر برگزار شدن این جشنواره پیشنهاد داد: برای پپیشرفت باید کار خوب و با عشق و مهر انجام دهیم و حواسمان باشد که وقتی ما در مورد فرهنگ صحبت میکنیم، یک جاهایی میرویم که بیراهه است؛ سعی کنیم این بیراههها را بپوشانیم، سعی کنیم نگاه حقیقی و واقعی به فرهنگ و هنر داشته باشیم و ببینیم نیازها کجاست و بعد زمان بیشتری بدهیم.
وی ادامه داد: کمی به آن شهرها یا مکانهایی که قرار است کارها را اجرا کنند و به ما تحویل دهند، اجازه دهیم که بفهمند لایههای فرهنگی متفاوت است تا بتوانند قشنگتر و در زمان کوتاهتر با امکاناتی که دارند کار را پیش ببرند. ممکن است مثلاً در یک جایی دوربین خوب یا کارگردان و معلمی که بتواند اینها را راهنمایی کند، نباشد؛ یک سری امکانات اولیه به آنها بدهیم تا پله پله بتوانند رشد کنند.
ناصری افزود: ما باید حرف اول را در این زمینه در جهان بزنیم. حقیقتاً بدون در نظر گرفتن آن عرق ایراندوستی که همه ما داریم، باید بگویم که باید تک تک ما دست به دست هم دهیم، مواظبت کنیم و اجازه دهیم که این فضای فرهنگی و هنری رشد کند و بچههایمان را با این رشد آشنا کنیم و اجازه دهیم در سطحی باشند که جهان هم در همان سطح حرکت میکند. در عین حال حرفمان را ارائه دهیم.