توسط : پنل آموزشی «کلاس تجربه میراث‌فرهنگی؛ برنامه‌های ترکیبی و نمایش رادیویی» در سومین دوره جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی برگزار شد.
به گزارش ستاد خبری جشنواره، پنل آموزشی «کلاس تجربه میراث‌فرهنگی؛ برنامه‌های ترکیبی و نمایش رادیویی» صبح امروز ۱۶ آبان ماه در دومین روز از سومین دوره جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی در تالار حافظ برگزار شد.
حسین جوادی داور بخش رادیوی جشنواره و تهیه‌کننده رادیو در ابتدای این برنامه عنوان کرد: در برنامه‌سازی مهم‌ترین چیز فکر کردن است اما متاسفانه این مساله فراموش شده است و دوستان بیشتر به فکر پر کردن آنتن هستند. یک برنامه‌ساز باید بداند برنامه‌ای که می‌سازد چه تاثیری روی مردم دارد.
وی ادامه داد: رادیو رسانه‌ای است که بسیار راحت در دسترس قرار می‌گیرد و به همین دلیل تاثیر زیادی روی مخاطب خود دارد. به عقیده من مهم‌ترین چیز این است که فکر کردن را به مخاطبان بیاموزیم؛ چه در برنامه طنز چه برنامه خانواده و…
فاطمه وکیلی داور جشنواره و تهیه‌کننده رادیو عنوان کرد: فکر کردن برای یک برنامه بسیار مهم است. در میان آثار این جشنواره برنامه‌های بسیار بکر و موضوعات جذابی ارسال شده بود، اما برخی برنامه‌ها زمان طولانی داشتند و متاسفانه در این روزگار کسی فرصت گوش کردن به یک برنامه ۴۰ دقیقه‌ای را ندارد. برخی آثار هم خیلی ساده از کنار موضوع گذشته بودند، در حالی که می‌توانستند با موسیقی و موارد مختلف آن برنامه را جذاب کنند.
در ادامه این برنامه یک نمونه از آثار ترکیبی برای حاضران پخش شد.
در این برنامه یکی از حاضران به تحلیل این اثر پرداخت و گفت: این اثر ابتدا با روایت شروع شد و ایده بسیار جالبی داشت، اما به نظر می‌رسد که ایده قشنگ آن فدای ساخت عجولانه شده بود و اگر همان اواسط داستان، برنامه را تمام می‌کردند برای مخاطب جذاب‌تر می‌شد.
یکی دیگر از حضار عنوان کرد: این اثر یکی از قالب‌های پادکست است. متاسفانه ما در ایران صرفا پادکست‌های گفتارمحور کار می‌کنیم و گوش مخاطبان نیز بیشتر با آن سبک از پادکست آشنا است. جشنواره‌هایی در حوزه پادکست برگزار می‌شود اما یک‌سری آثار خوب را حذف می‌کنند، زیرا قالب‌های مختلف را نمی‌شناسند. این اتفاق باعث می‌شود که خلاقیت از بچه‌های ما گرفته شود.
یکی دیگر از تهیه‌کنندگان حاضر در این برنامه عنوان کرد: وقتی ما در بخش حرفه‌ای یک جشنواره شرکت می‌کنیم، باید چارچوب‌های حرفه‌ای آن بخش را رعایت کنیم.
بهزاد فراهانی بازیگر و تهیه‌کننده پیشکسوت رادیو بیان کرد: من سال ۴۱ زمانی که شاگرد زنده‌یاد بیژن مفید بودم به رادیو آمدم. زمانی که وارد رادیو شدم برخی دوستان به کمکم آمدند و آقای ایرج گل‌سرخی طی حکمی به من گفتند که باید تهیه‌کننده رادیو شوم. در آن زمان فقط دو برنامه داستان‌های شب و برنامه صبح جمعه از رادیو پخش می‌شد که میان این دو برنامه فاصله‌ای وجود داشت. در دهه ۵۰ ما رنسانسی در ادبیات نمایشی و رادیو داشتیم که شروع آن با غلامحسین ساعدی و پس از آن بهرام بیضایی بود. ما کلاس‌های خوبی در رادیو برگزار و همراه با استادان خودمان افراد خوبی را به رادیو معرفی کردیم.
جواد پیشه‌گر داور بخش نمایش رادیویی عنوان کرد: عموما عبارت میراث‌فرهنگی یادآور اشیای موزه‌ای و بناهای تاریخی هستند اما درواقع بیشترین میزان میراث‌فرهنگی به جا مانده از گذشتگان، میراث ناملموس و معنوی هستند که بخش عمده‌ای از آن‌ها همچنان ناشناخته‌اند. در واقع هر یک از میراث‌فرهنگی ملموس با خود مجموعه‌ای از میراث‌فرهنگی ناملموس را در پی دارد. بنابراین در یک روند طبیعی میراثی که ما برای آیندگان به جا می‌گذاریم نیز حاوی جنبه‌های فرهنگی هستند.
وی تاکید کرد: میراث‌فرهنگی هر جامعه به مثابه حروف الفبای آن جامعه است. خیل بی‌شماری از میراث‌فرهنگی به جا مانده از گذشتگان محصول زندگی مردمان معمولی آن دوره هستند.
شهریار کرمی تهیه‌کننده رادیو و رلور جشنواره تصریح کرد: در بخش نمایش رادیویی این جشنواره، چندوجهی بودن میراث‌فرهنگی و انعکاس آن در آثار رادیویی برای ما اهمیت ویژه‌ای داشت. البته بخشی از آثار که به جنبه ملموس میراث‌فرهنگی می‌پرداختند نیز جایگاه خودشان را نزد داوران داشتند.
یونس شکرخواه روزنامه‌نگار گفت: من فکر می‌کنم که زیرساخت‌های تکنولوژیک گسترش پیدا می‌کنند و این مساله دست ما نیست. ما باید کمی به ماهیت تکنولوژی و تاثیری که در پیام‌مان دارد، توجه کنیم. اکنون سانسور در دنیای جدید ندادن اطلاعات نیست، بلکه بمباران اطلاعات است. امروزه ما به قدری اطلاعات دریافت می‌کنیم که نمی‌توانیم درست و غلط را از هم تفکیک کنیم.
وی تاکید کرد: من کمتر دیده‌ام که کسی به سکوت رادیو بپردازد، زیرا سکوت گاهی تاثیرگذارتر از فریاد است و می‌گویم که رادیو مهم‌ترین رسانه در شرایط بحران است. غربی‌ها می گویند که رادیو رسانه سرد است و سینما رسانه گرم، اما من معتقدم که رادیو مانند یک چشم فعال عمل می‌کند و تو مدام باید صحنه‌ها و گفتار را در ذهنت تداعی کنی. خواهشی که از شما دارم این است که در حرفه‌تان به افزودن معنا فکر کنید و دنبال تکنولوژی نباشید.
شهرام گیل‌آبادی بیان کرد: ماهیت شکل‌گیری یک برنامه رادیویی نفس آن است. نفس برنامه اگر به نفس عشق سازنده آن گره خورده باشد قطعا برنامه خوبی می‌شود. این برنامه با عنصر نامرئی که دارد مخاطب را جذب خود می‌کند. رادیو بخشی از میراث ناملموس ما است و اگر دلدادگی از رادیو رخت ببندد میراث ناملموس ما آسیب می‌بیند.
فریدون محرابی نیز عنوان کرد: دو عنصری که درام شنیداری را تمیز می‌کند، مالکیت میکروفن و پرسپکتیو است. فضای درام شنیداری در سینما بسیار کارکرد دارد و اگر ما خوب ببینیم، می‌توانیم توسط مدیوم شنیداری تصاویر را در ذهن مخاطب ایجاد کنیم، ابعاد را درست تعریف و مکان‌ها را درست توصیف کنیم.
